Opowiadanie nr 4 od Pana Jenexa

Pan Jenex

- Mi rabusie nie są straszni, spokojnie się obronię. Jestem gotowy ruszać w każdej chwili. - usłyszał grzmot. - Chyba musimy się pośpieszyć. Jesteś gotowa? - spojrzał na wilczycę.

Cathryn

-Tak, chodźmy. - skinęła łbem i ruszyła w kierunku gęstniejących drzew.
-Odprowadzę cię na skraj lasu. Z niego widać bramę miejską. Wolałabym jednak nie wchodzić na teren miasta, ale myślę, że ten kawałek sobie poradzisz.

Pan Jenex

- Jestem już dużym chłopcem, dam radę. - zaśmiał się w duchu i ruszył za Cathryn. - Więc... Zamierzasz szukać swoich krewnych w najbliższym czasie? - zapytał.

Cathryn

-Tak, chcę poszukać informacji na ich temat. Mam zamiar wybrać się na południe, jednak... Zostało mi tu jeszcze parę spraw do załatwienia. A ty? Jakie masz plany?

Pan Jenex

- Poszukam pewnej elfickiej rodziny. Ale najpierw odpocznę tu dwa dni. Zbiorę informacje, prowiant i ruszę dalej. Zaraz... na południe? Tam, gdzie jest masa przestępców?

Cathryn

-Życzę ci więc owocnych poszukiwań. Gdybyś potrzebował w nich pomocy, znajdziesz mnie wieczorami przy bramie. - wilczyca zatrzymała się, słysząc kolejne uderzenie pioruna, po czym ruszyła dalej. Nie przepadała za burzami. Choć się nikomu do tego by nie przyznała, zawsze wzbudzały w niej strach.
-Tak, ruszę na połdunie - kontynuowała. - Jakoś sobie poradzę z przestępcami, w tym ciele mam przewagę, przynajmniej dopóki nie będzie ich zbyt wielu.

Pan Jenex

- Powodzenia. Niechaj twe poszukiwania przyniosą upragnione skutki. - zadowolony szlachcic ruszył w stronę bramy.

Cathryn

-Nawzajem - odkrzyknęła. - Bądź zdrów!
Chwilę jeszcze patrzyła na oddalającego się mężczyznę, wciąż nie mogą oprzeć się wrażeniu, że skądś go zna. Zresztą, nieważne. Obróciła się i powoli poszła w kierunku pobliskiej jaskini. Położyła się w jej wejściu tak, by mogła widzieć, co się dzieje na zewnątrz. Po chwili zaczął padać deszcz, a ona wyjątkowo spokojnie zasnęła.