Opowiadanie nr 8 od Nerezzy

Nerezza

- To nie wygląda za dobrze. Nie widzi mi się nieść cię przez pół lasu, więc sama spróbuję tobie pomóc. Na razie nie ruszaj się i spróbuj zatrzymać krwawienie, ja postaram się zaraz wrócić. Krzycz głośno, jak coś cię zaniepokoi. - powiedziała i weszła w głąb lasu.

Sometha

Kobieta kiwnęła głową. W czasie nieobecności dziewczyny starała się tamować krwawienie, nie naruszając przy tym kości.

Nerezza

Szła przez las, uważnie rozglądając się na boki. Zawsze było ich pełno, a jak potrzeba, to nie ma... Po 5 minutach znalazła coś co się w miarę nada. Średniej wielkości deska, wyglądająca na dosyć wytrzymałą. Wróciła do Somethy i skierowała się w stronę wilka. Zdjęła mu kawałek skóry, po czym zwróciła się do towarzyszki:
- Będzie boleć, ale muszę to zrobić. - powiedziała i pewnym, szybkim ruchem nastawiła żebro. Potem wzięła deskę i skórę, po czym usztywniła klatkę piersiową Somethy.
- Chyba tak to się robiło. - powiedziała, patrząc niepewnie na towarzyszkę.

Sometha

Kobieta jęknęła. Bolało jak cholera. Nawet oddychanie sprawiało jej niemały ból.

Nerezza

- Wygląda na to, że posiedzimy tu dłużej, chyba, że jesteś w stanie chodzić. - powiedziała, ale wystarczyło jedno spojrzenie na Somethę, by znaleźć odpowiedź. Ledwo oddychała, więc nie było mowy o wędrówce. Nerezza spojrzała na niebo. Dochodził wieczór, więc postanowiła rozpalić ognisko. "Mam dosyć tego lasu" burknęła pod nosem.
- Jesteś głodna? - spytała towarzyszkę.

Sometha

Cóż, może gdyby było z nią trochę lepiej to spróbowałaby wstać.
-Nie. - odpowiedziała na pytanie towarzyszki.
Nawet gdyby była, to raczej nic by nie przełknęła.

Nerezza

- Skoro tak twierdzisz... Jeśli zgłodniejesz to powiedz, postaram się coś załatwić. - powiedziała, lekko się uśmiechając. Ostatnio coraz rzadziej spotykała osoby, które nie uciekały na jej widok. Cóż, może jej "sława" nie dotarła w tą okolicę.
- Idę obadać teren, nie chciałabym, by coś nas znowu zaskoczyło. - powiedziała i wstała.

Sometha

Sometha nie oceniała nikogo przed spotkaniem, wolała dać danej osobie szansę. Czasem opinia otoczenia jest dla niektórych krzywdząca.

Nerezza

Nerezza szła, modląc się w duchu do Esetela, by znowu nie trafiła na wilka, dzika czy kij wie co. Powoli zaczęła żałować, że porwała swoją bluzkę, ponieważ robiło się coraz zimniej. Zrobiła kilka prowizorycznych pułapek w strategicznych miejscach i wróciła do Somethy. Spojrzała na nią, z niepokojem zauważając, że jest coraz bledsza. Chciała zapytać, czy dobrze się czuje, ale w ostatniej chwili ugryzła się w język. Nie chciała wyjść za nadopiekuńczą. Zamiast tego dołożyła trochę patyków i zapytała:
- Skąd pochodzisz? Nie wyglądasz na tutejszą.

Sometha

Sometha miała ochotę zasnąć. Wiedziała jednak, że na razie byłoby to ryzykowne. Tymczasem Nerezza wróciła.
-Masz rację, pochodzę z Yate. - odpowiedziała.

Nerezza

- Yate... Poznałam kiedyś chłopaka stamtąd. Fajny był, szkoda tylko, że ciota. - powiedziała i wybuchnęła śmiechem. Dała się ponieść wspomnieniom, chwilę potem potrząsnęła głową. - Może byś się zdrzemnęła? Sen dobrze ci zrobi, no i wyglądasz na zmęczoną.

Sometha

Sometha westchnęła.
-Może masz rację... - odpowiedziała.
Powstrzymała się od ziewnięcia, które wiązałoby się z wzięciem głębszego oddechu, a w rezultacie z kolejną falą bólu.

Nerezza

Zamknęła oczy i wsłuchała się w odgłosy lasu. Widocznie Esetel wysłuchał jej próśb, bo nie usłyszała niczego podejrzanego. Wzięła sztylet, kawałek drewna i zaczęła rzeźbić, by spędzić jakoś czas. Co godzinę chodziła sprawdzać okolicę. Księżyc górował na nocnym niebie.

Sometha

Tymczasem Sometha spała. Co jakiś czas mruczała coś przez sen.

Nerezza

Nastał poranek. Nerezza postanowił pójść po coś do jedzenia. Upolowała królika i zebrała trochę jagód. "Dobre i tyle" pomyślała i przygotowała posiłek. Czekając, aż Sometha się obudzi, zjadła swoją porcję, a potem (jako kruk) badała okolicę z góry. Poprzedniego dnia nieznacznie udało im się zbliżyć do najbliższego miasteczka. Wróciła do towarzyszki.

Sometha

Kobieta obudziła się, kiedy Nerezzy już nie było. Sometha zjadła swoją porcję. Była ju najedzona, kiedy towarzyszka wróciła.
-Mogłaś mnie wtedy zostawić... Dlaczego tego nie zrobiłaś? - zapytała.

Nerezza

Nerezza długo milczała zastanawiając się nad odpowiedzią, ponieważ jej nie znała. Po prostu nie było w jej stylu zostawiać kogoś, kto jej pomógł. Spojrzała na Somethę i z lekkim uśmiechem zapytała:
- A co, znudziło ci się moje towarzystwo? A może chcesz zostać sama w tym lesie?

Sometha

Zmiennokształtna prychnęła.
-Po prostu pytałam...

Nerezza

Nerezza wzruszyła ramionami, patrząc w bliżej nieokreślonym kierunku.
- Nie należę do osób, które tak postępują. - powiedziała. Spojrzała na Somethę. - Jesteś w stanie chodzić?

Sometha

Kobieta poruszyła się.
-Myślę, że tak. - odpowiedziała.
Powoli wstała.

Nerezza

Z niepewną miną patrzyła na Somethę. Zastanawiała się, jak długo będzie w stanie chodzić bez odpoczynku.
- Tędy. - powiedziała i skierowała się powoli na wschód. Bezsenna noc, zmęczenie i odniesione rany dawały się we znaki, więc co chwilę musiała podeprzeć się o drzewa. "Mam nadzieję, że w najbliższym czasie nie spotka mnie żadna przygoda" pomyślała.

Sometha

Sometha również się zatrzymywała. Starała się to robić w tym samym czasie co Nerezza, żeby nie opóźniać marszu.

Nerezza

Do miasteczka udało im się dotrzeć wieczorem. Miasto było małe i ciche, czasami można było usłyszeć szczekanie psa lub śmiech dzieci. Skierowały się w stronę domu medyka. Drzwi otworzył im zaskoczony staruszek, z zainteresowaniem przyglądając się obu kobietom, jednak wpuścił je. Nerezza sybkim ruchem wyjęła broń i przyłożyła mu ją do gardła.
- Pomóż jej - lekki ruch głową w stronę Somethy - bo inaczej... - nie musiała dokańczać.

Sometha

Staruszek zmienił Somethcie opatrunek. Co chwila spoglądał z obawą na Nerezzę.

Nerezza

Opierała się o ścianę, przyglądając się uważnie medykowi. Nie wyglądał na osobę, która potrafi kogoś skrzywdzić. Westchnęła i położyła garść monet na stoliku.
- Spotkamy się jutro. Ja pójdę gdzieś się zdrzemnąć, ty musisz zostać tu, pod opieką. Jutro postaramy się znaleźć kogoś, kto kupi skórę dzika. - powiedziała do Somethy i wyszła. Niedługo zajęło jej znalezienie jakiejś karczmy z noclegiem. Zjadła coś na szybko, słuchając rozmowy mieszkańców. Potem weszła do pokoju, położyła się na łóżku i od razu zasnęła.

Sometha

-Więc do juta.- odpowiedziała Sometha uśmiechając się lekko.
Medyk pokazał jej łóżko, na którym mogła spokojnie spać. Kobieta podziękowała mu. Położyła się na łóżku i zasnęła.

Nerezza

Nerezza spała bardzo długo, obudziła się około południa. Poszła do medyka sprawdzić, co z Somethą. Ku jej zaskoczeniu, dziewczyna jeszcze spała. Pogrążyła się w rozmowie ze staruszkiem, czekając, aż Sometha wstanie.

Sometha

Sometha w końcu się obudziła. Pierwsza jej myśl "Jak długo spałam!?".

Nerezza

- O, już wstałaś. - powiedziała Nerezza, patrząc na Somethę. - Jak się czujesz? Medyk powiedział, że niedługo dojdziesz do pełni sił.

Sometha

-Czuję się lepiej. - odpowiedziała uśmiechając się delikatnie.
Powoli usiadła na łóżku. Poczuła lekkie kłucie w boku.