Opowiadanie nr 19 od Estme

Lis

Spojrzał na nią uważnie. Widział żal w jej oczach, delikatnie uniósł jej podbródek i złożył pocałunek na ustach.
- Wiem o tym - powiedział tylko, po czym objął ją czule, wyszeptał: - Wybaczam.

Sometha

Bardziej się w niego wtuliła.
-Skąd... Skąd wiesz? - zapytała.

Lis

Pogładził jej włosy, odpowiadając miękko:
- Jestem elfem, moja miłości, wiem wiele rzeczy. Nie trap się tym, Sometho, wiedza o tym nie zmienia mych uczuć do ciebie - dodał, całując ją w czoło.
*Aye, stwierdziłam, że elfy to w końcu elfy, więc będę bardziej "elfowo" kierowała elfie postacie*

Sometha

-Dziękuję - powiedziała po chwili.

Lis

Zamrugał zdziwiony, spoglądając na nią niepewnie.
- Za co mi dziękujesz? - spytał, przekrzywiając głowę.
*Ethanielek, takie to to nieświadome i dziwne xD*

Sometha

*siedzę w samochodzie i aż mi głupio bo uśmiecham się do telefonu XD*

-Za to, że mi wybaczyłeś - odpowiedziała spokojnie.

Lis

*Co z tego, że Ethanielek to wojownik, który wiele widział? Toć to tylko elf, nie zna się na ludziach, zmiennokształtnych czy czymś tam jeszcze*
Ponownie pocałował ją w czoło.
- Wybaczenie nie jest czymś, za co można dziękować, moja miłości, to coś, co powinniśmy ofiarowywać - dodał, ponownie składając pocałunek na jej wargach.

Sometha

-Mimo to dziękuję - powiedziała.
Pocałowała go w usta.

Lis

Przytulił ją mocniej, szepcząc jej do ucha:
- Dla ciebie wszystko, moja miłości, dla ciebie wszystko.
~~~~~~~~~~
*Lis zdaje ster Ethanielem i wraca do jej kochanego Nella. Tak, bez bicia przyznaję, że kocham tego elfa <3*
~~~~~~~~~~
- Nell?
- Tak, Ross? - zapytał ciemnowłosy elf, patrząc na kobietę, z którą pragnął spędzić resztę swych dni.
- Kocham cię, wiesz? - Jej głos drżał, więc objął ją mocniej.
- Ja ciebie też, ale...
- Nay! Nie obchodzą mnie żadne "ale". Nie obchodzi mnie zdanie lordów, ich opinia w tej sprawie nic dla mnie nie znaczy - szepnęła.
- Ross?
- Tak?
Późniejsze wydarzenia potoczyły się bardzo szybko i miały być symbolem nowych czasów...

Sometha

Sometha zasnęła spokojnie w ramionach ukochanego.

Lis

Rossen wiedziała, że jej wybór może wywołać skandal. Zdawała sobie również sprawę z tego, że pomimo wszystko tak będzie najlepiej. Dlatego też gdy wreszcie Nell i uzdrowiciele pozwolili jej na opuszczenie łóżka i powrót do obowiązków zwołała radę, na której zamierzała ogłosić swoją decyzję lordom. Zjadała ją trema, jednak myśl o ukochanym sprawiała, że na jej twarzy pojawiał się uśmiech. Musiała to zrobić!
Stała przed lordami oraz resztą osób zebranych w sali.
-... dlatego też pragnę wam oświadczyć, że wkrótce wychodzę za mąż - zakończyła swój wywód elfka, powstrzymując uśmiech na widok niedowierzania na twarzach lordów.
Niemal wybuchnęła śmiechem widząc Ethaniela i Somethę, wpatrujących się w nią w niemałym szokiem.

Sometha

-Przyznam, że tego się nie spodziewałem - mruknął Ethaniel.
-A ja nie spodziewałam się, że to nastąpi tak szybko - powiedziała Sometha.

Lis

*Tylko na ten jeden post skradnę Ethanielka*
- Tak szybko? - zapytał, patrząc na nią ze zdziwieniem.
~~~~~~~~~~~~
*Już go oddaję*
~~~~~~~~~~~~
Wymiana zdań pomiędzy Somethą i Ethanielem nie umknęła jej uwadze. Czyżby Nell i Som wreszcie przestali się kłócić? - przebiegło jej przez myśl.
- Pani - zaczął powoli jeden z lordów - czy możemy zapytać się, kim jest twój przyszły małżonek? - spytał niepewnie, wiedząc, że z królową lepiej nie pogrywać.
- Ależ oczywiście, lordzie Dernie - odparła i skinęła głową w stronę ukochanego, który podszedł do niej, obejmując ją w talii. - Mój życiowy partner Nell O'Nere - powiedziała, uśmiechając się lekko na widok szoku zebranych.

Sometha

Uśmiechnęła się lekko.
-Niczego nie podejrzewałeś? - zapytała.
Roześmiała się cicho, widząc jak Ethaniel kręci głową.

Lis

I rozpętało się piekło. Wymienili spojrzenia z Nellem, by po chwili roześmiać się cicho. Wtuliła się w mężczyznę, czując się bezpieczną w jego ramionach.
- Panowie! - zawołała. - Wybaczcie, jednak nic, co powiecie nie zmieni mego zdania. To moja decyzja, której podważyć nie możecie. Zdecydowałam się wam to ogłosić teraz, ponieważ nie życzę sobie żadnych kłótni podczas publicznego ogłoszenia naszych zaręczyn - powiedziała ostro. - A teraz wybaczcie, jednak jestem zmęczona i nie mam ochoty na wysłuchiwanie waszych sporów - dodała, wychodząc razem z ukochanym.

Sometha

Ethaniel lekko objął Somethę.
-Może my też pójdziemy? - zapytał.
Kobieta przytaknęła i wtuliła się w niego.

Lis

Westchnęła cicho, sącząc z uśmiechem ciepłą herbatę i rozkoszując się promieniami wiosennego słońca i towarzystwem Nella. Mrugnęła zaskoczona, widząc, jak wstaje, jednak rozluźniła się słysząc z jego ust:
- Sometha, Ethaniel, dołączycie się do nas?

Sometha

Spojrzeli po sobie.
-Z miłą chęcią - odpowiedział Ethaniel.

Lis

Uśmiechnęła się do pary, po czym zapytała:
- Jak się ma mała, Som?

Sometha

-Dobrze, rośnie jak na drożdżach i coraz trudniej ją upilnować - odpowiedziała z uśmiechem.

Lis

Roześmiała się cicho, a jej uśmiech stał się jeszcze szerszy, gdy Ethaniel w końcu nie wytrzymał i zapytał o ślub:

Sometha

-Od jak dawna planujecie ślub i dlaczego dowiedziałem się dopiero teraz?

Lis

Zaśmiała się cicho, odpowiadając:
- Ślub planujemy od dwóch tygodni, od kiedy Nell się w końcu przełamał i mi się oświadczył. Dopiero teraz, bo sama musiałam wszystko przemyśleć i zebrać się na odwagę, by obwieścić to. Doskonale wiesz, Etha, jak odnosi się nasz lud do takich związków, jak mój i Nella.
- Poza tym nawet nie biorąc pod uwagę tego, że jestem zwykłym strażnikiem, sam fakt, że jestem znajdą i nie wiadomo nic o mojej rodzinie stawia mnie w niezbyt dobrym położeniu - dodał Nell.

Sometha

Mężczyzna kiwnął głową.
-Ale ważne, że w końcu się odważyliście - wtrąciła Sometha.

Lis

- Tak, to jest najważniejsze - powiedziała Ross.
- I to, że zrobimy wszystko by być razem - dodał Nell, obdarzając ją czułym spojrzeniem.

Sometha

-Może lepiej nie będziemy wam przeszkadzać - powiedział Ethaniel.

Lis

- Nie przeszkadzacie - powiedziała Rossen, dodając: - Ale jeżeli chcecie już iść, nie będziemy was na siłę zatrzymywać.

Sometha

Sometha i Ethaniel spojrzeli po sobie.
-Pójdziemy - stwierdzili.

Lis

Uśmiechnęła się lekko, mówiąc:
- Do zobaczenia! - po czym oparła się o klatkę piersiową ukochanego,

Sometha

-Do zobaczenia - odpowiedziała Sometha i wyszli.