Opowianie nr 12 od Kelsi

Kelsi

Przyglądała się ze zdumieniem Rossen zastanawiając się czy jej przyjaciółka sobie czasem nie kpi ze zmiennokształtnej.

Nerezza

Zmiennokształtna wzruszyła ramionami.
- Nazywam się Nerezza, jeśli to imię cokolwiek ci mówi. - odpowiedziała swoim charakterystycznym tonem, gładkim jak lustro i całkowicie wypranym z emocji. - Na to drugie pytanie już ci odpowiedziałam.

Kelsi

Rowena rozszerzyła oczy cofając się. Słyszała o niej!

Lis

Skinęłam głową, przyglądając się jej uważnie. Co prawda to oznaczałoby nagięcie prawa, jednak w naszych czasach wszelka przewaga była potrzebna.
- W takim razie, Nerezzo, zechciałabyś się może udać ze mną i Roweną do zamku? Och, w żadnym przypadku nie chodzi tu o aresztowanie cię, chciałabym z tobą porozmawiać, a las nie jest najlepszym miejscem do takich rozmów - powiedziałam, uśmiechając się delikatnie.

Nerezza

W pierwszej chwili Nerezza chciała roześmiać się i powiedzieć, że nie jest taka głupia, by dobrowolnie wchodzić do "legowiska lwa", jednak w ostatniej chwili się powstrzymała. Wizja zamku i przede wszystkim jego bogactw wydawała się niezwykle kusząca... Nawet, jeśli wbrew słowom elfka postanowi ją aresztować, bez trudu ucieknie. Robiła to już wiele razy. Nerezza musiała zadać jedno, ważne pytanie, od którego zależy jej odpowiedź.
- Oddasz mi broń? - "Czy mam ją zabrać siłą?" dodała w myślach.

Lis

Skinęłam głową, oddając zmiennokształtnej broń.
- Nie będziesz w stanie jej użyć ani przeciwko mnie, ani przeciwko tym, którzy są pod moją ochroną - rzuciłam, ruszając.
Dziewczyna ruszyła za mną, krzywiąc się. Rowena szła tuż przy nas. Po godzinie znalazłyśmy się w moim gabinecie zabezpieczonym wszelkimi odpowiednimi zaklęciami.

Nerezza

Chodziła zaciekawiona po gabinecie, oglądając różne rzeczy. Zastanawiała się, co jest najbardziej wartościowe. Czuła na sobie wzrok elfki, więc wolała nie ryzykować. W końcu przerwała ciszę.
- Więc po co mnie tu przyprowadziłaś?

Lis

- Miałabym do ciebie pewną propozycję, dobrze płatną propozycję - powiedziałam, a czując na sobie baczny wzrok dziewczyny dodałam: - Powiedzmy, że otrzymywałabyś około pięciuset złotych monet na miesiąc.

Nerezza

- Jaką propozycję? - spytała zaciekawiona. W końcu elfka powiedziała coś sensownego.

Lis

- Cóż, odkąd zostałam królową z rzadka odwiedzam tereny poza Puszczą Istot, a potrzebne są mi informacje, jak najwięcej informacji o tym, co dzieje się w Exend i na Pustyni Wiedźm. Powiedzmy, że zostałabyś moim informatorem, a ja w zamian, oprócz wynagrodzenia, zapewniłabym ci azyl w Puszczy - powiedziałam.

Nerezza

Nerezza zastanowiła się nad propozycją. Była interesująca, a także nie kolidowała z jej typowymi zajęciami.
- 500 złotych monet, azyl oraz dożywotni immunitet, wtedy się zgodzę. - powiedziała, patrząc na królową.

Lis

Spojrzałam na Nerezzę uważnie, a potem skinęłam głową, mówiąc:
- Zgoda, jednak mam jeden warunek. Żadnych napadów na mieszkańców Puszczy, mogę dołożyć dodatkowe trzysta złotych monet za gwarancję ich bezpieczeństwa i nietykalności - powiedziałam.

Nerezza

Nerezza zacisnęła pięści. Oprócz Puszczy było dużo krain, jednak to stamtąd miała najwięcej zysków. Już miała się nie zgodzić, jednak myśl o immunitecie zwyciężyła.
- Umowa stoi, mieszkańcy Puszczy są od dzisiaj wolni ode mnie. Ale tylko oni. - powiedziała. - Swoją drogą, zastanawia mnie, czemu do tej roboty zatrudniłaś obcą osobę.

Lis

- Słyszałam o tobie sporo rzeczy, a zależy mi na tym, by osoba, która będzie wykonywać to zadanie musi odznaczać się pewnym cechami, które u ciebie zauważyłam, poza tym mam swoje powody - powiedziałam ogółem.
Cóż, Sometha mi o niej wspominała, ale o tym wiedzieć nie musiała.

Nerezza

- Królowa o mnie słyszała? Wygląda na to, że moja sława mnie wyprzedza. - zaśmiała się. Nerezza nie czuła się skrępowana obecnością królowej. Wróciła do oglądania różnych przedmiotów.
- Czyli moja praca ma polegać na tym, że lecę w wybrane miejsce, obserwuję, podpytuję mieszkańców, po czym wracam i składam raport?

Lis

Skinęłam głową, dodając wesoło:
- Czasami mogę cię wysłać w jakieś konkretne miejsce, byś wybadała daną sprawę.
Przez chwilę milczałyśmy, a do gabinetu weszła Rowena z tacą z kawą i przekąskami. Zaprosiłam je, by usiadły przy biurku.

Nerezza

"Dzień zaczął się tak niewinnie..." pomyślała i uśmiechnęła się. Była bardzo głodna, więc usiadła i wzięła przekąskę. Czuła, że nie będzie za długo przesiadywać w zamku, po prostu tu nie pasowała. Odezwała się, przerywając niezręczną ciszę.
- Kiedy i gdzie mam najpierw wyruszyć?

Lis

Spojrzałam na nią uważnie, mówiąc:
- Jutro, najprawdopodobniej do wioski czarodziejów, potrzebne są mi informacje o najmłodszym dziecku prawowitego króla Exend, ponoć krążą pogłoski, że udało mu się przeżyć atak uzurpatora. Chcę wiedzieć, jak najwięcej o tym, co się stało z tą dziewczynkę, a jeśli uda ci ją znaleźć i sprowadzić tu, do Puszczy Istot, dostaniesz dodatkowe pięćset złotych monet - zadecydowałam.

Nerezza

- Wioska czarodziejów? Dobrze się składa, miałam zamiar w najbliższym czasie ją odwiedzić. - wzięła porządny i zapytała. - A tak z ciekawości, ile lat ma ta dziewczynka?

Lis

- Z tego, co się orientuję w chwili ataku miała pięć lat, teraz zapewne ma jakieś siedem - odpowiedziałam.

Nerezza

- Nie jestem niańką. - odpowiedziała ostrym tonem. Po chwili dodała, jej głos nieco zelżał - Postaram się ją przyprowadzić, ale nie obiecuję. Nie mam ręki do bachorów. Znaczy się dzieci. - poprawiła szybko.

Lis

- Od życia tego dziecka mogą zależeć istnienia tysięcy istnień - szepnęłam cicho, jakby do siebie, a potem pokręciła głową i odpowiedziałam: - Rozumiem to, jednak bardzo ważne jest to, by mała znalazła się w bezpiecznym schronieniu.

Nerezza

Nerezza zastanowiła się nad słowami elfki. Wyglądało to na bardzo pilną i poważną sprawę. Zapytała, przerywając ciszę:
- Czemu ta dziewczynka jest taka ważna?

Lis

- Matka małej była wnuczką jednej z elfich szlachcianek, dziecko jest jasnowidzem, w jej żyłach płynie również krew czarodziei - rzuciłam powierzchownie.
Nie wspomniałam o tym, że umysły kilkorga najwybitniejszych elfich magów, w tym i mój, połączyły się w jedno, ujrzawszy wizję, która napawała nad strachem i nadzieją jednocześnie.

Nerezza

Pokiwała w milczeniu głową. Domyśliła się, że elfka nie powiedziała jej wszystkiego, ale najwidoczniej Nerezza nie musiała wiedzieć wszystkiego. Miała jeszcze kilka pytań do zadania.
- Jak mała ma na imię? Podejrzewasz, co się z nią dzieje?

Lis

- Nie wiele o niej wiemy, jeśli się nie mylę nazywa się Lasaira. Prawdopodobnie jej matka przewidziała to, co się stanie z rodziną królewską i ją ukryła. Ostatnio krążą pogłoski, że po Exend podróżuje dziecko na nerienie, należącym wcześniej do królowej, co jasno wskazuje, że, jeśli to prawda, jest to ta mała. Jeśli dobrze pamiętam, dziewczynka podróżuje z grupą śpiewaków - powiedziałam.

Nerezza

- Znajdę ją, znam Exend jak własną kieszeń. Jutro rano już mnie tu nie będzie. - powiedziała. Po chwili dotarł do niej sens słów elfki. - Czyli mam porwać tą dziewczynkę? Nie wiem, czy uda mi się wrócić z płaczącym i krzyczącym dzieckiem, nie zwracając niczyjej uwagi.

Lis

- Nie - pokręciłam głową. - Porwanie nie wchodzi w grę. Musi pojawić się tutaj dobrowolnie, mała odznaczała się dużą bystrością - westchnęłam, wstając i wychodząc. Po chwili powróciłam do gabinetu, kładąc na biurku sygnet z herbem prawowitej rodziny królewskiej i zapieczetowany list. - Daj jej to i powiedz, że przyjaciółka jej rodziny, pragnie zapewnić jej azyl - powiedziałam.

Nerezza

Wzięła list i sygnet, po czym schowała, nawet nie patrząc na nie. Nerezza podejrzewała, że chodzi o politykę, a wolała się w nią nie mieszać.
- Coś jeszcze powinnam wiedzieć? - zapytała, unosząc brew.

Lis

- Jest poszukiwana przez Nocnych Wojowników - powiedziałam, patrząc na nią uważnie.