Opowiadanie nr 10 od Somethy

Sometha

Kobieta prychnęła.

Lis

- Jak dzieci - zaśmiałam się.

Sometha

-Jeśli nie gorzej - uśmiechnęła się lekko.

Lis

- Przynajmniej umiemy się dobrze bawić - powiedziałam.

Sometha

Zmiennokształtna westchnęła.
-Jednak czasem trzeba zdobyć się na odrobinę powagi...

Lis

- Czasami trzeba - przytaknęłam.

Sometha

Rozmawiały do późnej nocy. Rossen poszła do swojej komnaty, a Sometha zasnęła. W końcu rano wyruszali w drogę.

Lis

Nocną ciszę przerwał płacz Silyen. Zerwałam się na równe nogi i pobiegłam do pokoju chłopca.

Sometha

Również Somethę obudził płacz chłopca. Zmiennokształtna długo leżała nie wiedząc, czy iść sprawdzić co się stało, czy zostać. W końcu zdecydowała się zostać w komnacie.

Lis

Przytuliłam mocno czterolatka, starając się go uspokoić, wiedziałam, że czeka mnie kilka ciężkich nocy, skoro już teraz pojawiły się koszmary.

Sometha

Po jakimś czasie płacz ucichł. Kobieta znów zapadła w sen.

Lis

Zmęczona usnęłam przy chłopcu, który się we mnie wtulił.

Sometha

Sometha musiała kilkukrotnie wstawać w nocy do córki. Nic dziwnego, że rano obudziła się w nie najlepszym humorze.

Lis

Wstałam przed świtem, przyglądając się z uśmiechem chłopcu, którego wzięłam pod opiekę. Rozmyślanie przerwało mi pukanie do drzwi.

Sometha

Etaniel również wstał bardzo wcześnie. Oboje z Somethą zjedli szybkie śniadanie, po czym udali się do komnaty Rossen, jednak jej tam nie zastali. Poszli więc do komnaty Silyena. Zmiennokształtna cicho zapukała. Usłyszeli ciche "proszę" i weszli.
-Chcieliśmy się pożegnać - powiedział Etaniel.

Lis

Spojrzałam na nich uważnie, a potem zgarnęłam oboje do uścisku.
- Uważajcie na siebie - powiedziałam ciepło.

Sometha

-Będziemy, nie musisz się martwić.

Lis

- Wiem, ale nie lubię, gdy osoby, na których mi zależy są daleko, a ja nie wiem, co się z nimi dzieje - powiedziałam tonem pięciolatki, której odbiera się cukierka.

Sometha

-Przecież będziemy do siebie pisać, będziesz wiedziała co się u nas dzieje - zapewniła zmiennokształtna.

Lis

- Mam taką nadzieję - odparłam, przytulając ich ponownie.

Sometha

-Chcesz nas odprowadzić? - zapytała Sometha.

Lis

Skinęłam głową, mówiąc:
- Oczywiście!

Sometha

-W takim razie idę po małą - rzuciła Sometha, wychodząc z komnaty.
Wróciła po paru minutach z dzieckiem na rękach.

Lis

Zanim Sometha wróciła Silyen się obudził i przekonał mnie i Etaniela, by mógł iść z nami.

Sometha

Sometha była lekko zaskoczona tym, że Silyen idzie z nimi. Ruszyli w kierunku stajni.

Lis

Posadziłam chłopca na grzbiecie Evila.
- Odprowadzimy was kawałek - powiedziałam, widząc pytające spojrzenia.

Sometha

Sometha wsiadła na grzbiet Gaucza. Ogier zrobił kilka kroków w miejscu. Etaniel podał zmiennokształtnej córeczkę, oo czym wsiadł na swojego konia.

Lis

Jechaliśmy przez chwilę w ciszy.

Sometha

Odjechali całkiem spory kawałek od zamku. Stanęli na rozstaju.
-Tu musimy się rozstać.

Lis

Skinęłam głową, zeskakując z grzbietu Evila. Sometha i Etaniel również stanęli na ziemi. Uściskałam ich mocno, szepcząc:
- Uważajcie na siebie!
Nawet mały Silyen zsunął się na ziemię i podbiegł do nich, by się przytulić.