Opowiadanie nr 10 od Somethy

Sometha

Miejsce akcji: Wioska uciekinierów
Czas akcji: Dwa miesiące po złamaniu żebra (opowiadanie nr 8 od Nerezzy)

Minęło dużo czasu od rozstania Somethy i Rossen. W międzyczasie zmiennokształtna ponownie spotkała Yamisa. Podróżowali razem około tygodnia, a potem rozeszli się. Od tamtej pory minęły prawie dwa miesiące. Ostatnio nie czuła się najlepiej, dokuczały jej poranne mdłości. Miała pewne podejrzenia.
Z zamyślenia wyrwało ją końskie parsknięcie. Kobieta rozejrzała się. Do wioski było już blisko. Może i nie było to najbezpieczniejsze miejsce, jednak odwiedzała je nie po raz pierwszy. Czując się odrobinę bezpieczniej powróciła do swojej prawdziwej postaci. Nie chciała, żeby ktoś nieodpowiedni dowiedział się o tym, że podróżuje pod inną postacią. Wjechała do obozu. Rozglądając się trafiała na znajome twarze. Wielu jednak nie było i doszło kilkanaście nowych.
-Witaj zmiennokształtna! - usłyszała znajomy głos.
Odwróciła głowę i natrafiła wzrokiem na podstarzałego Jasnowidza.
-Witaj, witaj. - odpowiedziała schodząc z konia.
-Stąpasz po cienkim lodzie. - powiedział mężczyzna.
-Wszystko dotarło aż tutaj? - jęknęła Sometha podchodząc do niego.
-Jeśli myślałaś, że sprawa ucichnie to grubo się myliłaś. - odezwał się ktoś za nią.

[kto dokończy?]

Lis

Posłaniec elfów skradał się cicho do wioski uciekinierów, szukając wśród nich zmiennokształtnej, noszącej przy sobie elficki miecz. Bystre oczy Etaniela odnalazły poszukiwaną osobę, a on sam zbliżył się do niej. Miał jasne i czytelne rozkazy dlatego, gdy usłyszał słowa dziewczyny( dla niego była przecież jeszcze dzieciakiem) odezwał się:
- Jeżeli myślałaś, że sprawa ucichnie to grubo się myliłaś.
Pani Rossen zaznajomiła go z sytuacją Somethy, która wyglądała na zaskoczoną obecnością elfiego wojownika w takim miejscu.
[Och, nie mogłam sama wysłać tutaj Ross( jest zbyt zajęta w Puszczy Istot), dlatego wysługuje się Etanielem.]

Sometha

Etaniel był ostatnią osobą, jaką Sometha spodziewała się zobaczyć w obozie. Nic więc dziwnego, że przez chwilę gapiła się na niego nie mogąc wydobyć z siebie ani słowa.
-Co ty tu robisz? - wykrztusiła w końcu.

Lis

Elf wyszczerzył zęby, odpowiadając:
- Aktualnie stoję i się na ciebie patrzę, a tak ogólnie szukałem cię, żeby ci to przekazać - westchnął, podając Somethcie kopertę, na której widniał symbol elfiej rodziny królewskiej.
Etaniel znał treść listu, Rossen sama mu ją wyjawiła, jednak wiedział, że sprawa jest znacznie bardziej poważna.
"Droga, Som!
Nie widziałyśmy się już tak długi czas! Czy nie zechciałabyś wpaść do miasta mego wujka i pogaworzyć o tym i o tamtym?
Czekam,
Twoja przyjaciółka, Ross.
P.S. Koniecznie spytaj Etaniela, o co chodziło mu wtedy w obozie!"
List nie mógł wpaść w niepowołane ręce, dlatego ostatnia linijka jednoznacznie oznaczała, że zmiennokształtna musi szukać odpowiedzi u Etaniela.

Sometha

Słysząc odpowiedź Etaniela, Sometha wywróciła oczyma. Wzięła od elfa list i przeczytała go. Spojrzała pytającym wzrokiem na mężczyznę.

Lis

Spojrzał jej w oczy, telepatycznie przekazując:
- Nie przy świadkach, znasz miejsce, w którym nikt nas nie podsłucha?

Sometha

Kiwnęła głową. Pokazała Etanielowi, że ma iść za nią, po czym ruszyła w kierunku krańca obozu. Odeszli od niego kawałek. Wyszli na małą polanę.
-Tu możemy spokojnie porozmawiać. - powiedziała.

Lis

Na wszelki wypadek rzucił wszelakie osłony, a potem westchnął, mówiąc:
- Rossen wysłała mnie tu, bym cię odnalazł. Nie mogę ci zbyt wiele powiedzieć, bo nie jestem w to zbytnio wtajemniczony, jednak wiem, że chodzi o coś bardzo ważnego. Sama nie mogła przybyć, ma teraz dużo na głowie, zwłaszcza, że niedawno skończyła się żałoba i odbyła koronacja, a elficcy lordowie ściągają, by złożyć jej hołd, no ale, wracając do tematu. Zdaje się, że potrzebna jest jej twoja rada, przynajmniej tyle mi powiedziała, dlatego poleciła mi, bym spróbował sprowadzić cię do Vend - zakończył, drapiąc się po głowie.
Widział zdziwienie zmiennokształtnej, gdy wspomniał o koronacji i hołdzie.

Sometha

Cóż, tego się nie spodziewała. Rossen objęła tron, a to dobre! A jeszcze w obozie tak się przed tym wzbraniała. Somethę najbardziej jednak zaciekawiło, o jaką radę ma zamiar prosić ją przyjaciółka.
-Mam się tam udać najszybciej, jak to możliwe, zgadłam?

Lis

- Rudzielec nie chce cię poganiać, ale prosiła w miarę możliwości byś postarała się tam udać szybko - powiedział, a potem rozszerzył oczy ze zdumienia, gdy zorientował się, jak nazwał swoją królową. - Ups, nie wspominaj jej o tym, nie znosi, jak się ją tak nazywa - westchnął.

Sometha

-Akurat nie mam nic ważnego na głowie. - wyruszyła ramionami.
Parsknęła słysząc określenie, jakiego użył Etaniel.
-Nie martw się, nie powiem jej. - powiedziała.

Lis

Odetchnął z ulgą, posyłając jej pełen wdzięczności uśmiech.
- W takim razie wyruszamy jeszcze dzisiaj, czy jutro? Przy dość szybkim tempie powinniśmy dotrzeć do Vend w miesiąc, może półtorej - westchnął, po czym się skrzywił. - Kocham konie, ale perspektywa prawie dwóch miesięcy w siodle nie napawa mnie optymizmem.
[Pędzę na łeb na szyję, bo chcę przejść do akcji właściwej xD]

Sometha

-Dziś. - zadecydowała -Chyba, że chcesz odpocząć. - dodała.

Lis

Wyszczerzył się, kręcąc głową.
- Miałem już dość czasu na odpoczynek, w takim razie ruszajmy - powiedział wesoło.
Po kilkudziesięciu minutach galopowali już dobrze znanymi im szlakami. Etaniel zdecydował się na najszybszą i najbezpieczniejszą drogę do Puszczy Istot.

Sometha

Sometha aż tak dobrze nie znała wszystkich dróg i skrótów, więc zdała się na Etaniela. W międzyczasie zmieniła postać na tą, którą wykreowała w elfim obozie.

Lis

Blisko półtora miesiąca po wyruszeniu w podróż Etaniel i Sometha przybyli do Vend, elfickiej stolicy.

Sometha

Przez półtora miesiąca Sometha stopniowo utwierdzała się w swoich podejrzeniach. Gwoździem do trumny było nieznaczne przybranie na wadze. Być może nie było ono za dobrze widoczne, ale zmiennokształtna czuła różnicę.
Vend zdecydowanie było miastem, które robiło wrażenie za każdym wjazdem do niego.

Lis

Westchnęłam cicho, przechadzając się mej komnacie. Rola królowej, zwłaszcza tak młodej, nie była łatwa. Niestety, zostałam ostatnią członkinią rodziny wuja, która żyła, co spowodowało, że nie patrząc na mój wiek wsadzili mnie na tron. Swoją drogą zabawne jest to, iż myśleli, że dam sobą manipulować. Niedoczekanie ich! Elficcy lordowie otrzymali ostatnio stosowną lekcję, która powinna nauczyć ich, że mnie się nie kontroluje.
Ponad trzy miesiące temu wysłałam Etaniela, by odnalazł Som, jednak on wciąż nie dawał znaku życia. Dlatego, gdy jeden z Strażników zapukał do drzwi, oznajmiając, że powrócił z nieznajomą kobietą, natychmiast zaprosiłam go i, jak miałam nadzieję, Somethę do środka.

Sometha

Zamek w środku wydawał się jeszcze piękniejszy niż na zewnątrz. Sometha i Etaniel nie musieli długo czekać. Strażnik zaprowadził ich do komnaty Rossen. Kobieta uśmiechnęła się widząc elfkę.
-Witaj Ross. - powiedziała już w wejściu.

Lis

Odprawiłam Strażnika skinieniem ręki, a potem podeszłam do zmiennokształtnej i mocno ją uściskałam, wołając radośnie:
- Sometha! Jak dobrze, że cię widzę, obawiałam się już, że Etaniel cię nie odnajdzie - zaśmiałam się, szczerząc zęby do Etaniela.
Przekazałam mu kilka rzeczy telepatycznie, a on skinął głową i wyszedł z pomieszczenia, by wykonać moją prośbę:
- Usiądź, proszę - powiedziałam, wskazując na jeden z pięciu wygodnych foteli.

Sometha

-Też się cieszę, że cię widzę. - uśmiechnęła się.
Usiadła na jednym z foteli.
-Widzę, że trochę zmieniło się w twoim życiu. - zauważyła.

Lis

Westchnęłam smutno w odpowiedzi, kiwając głową.
- Jakieś cztery miesiące po naszym rozstaniu odnalazłam ojca, byłam święcie przekonana, że już tu nie wrócę, zaczęłam sobie układać na nowo życie, a potem nadeszła wiadomość, która znowu namieszała... - westchnęłam ciężko.

Sometha

-Zmarł twój wuj. - dokończyła za nią.

Lis

- Był atak, zamordowali całą rodzinę, wuja, ciotkę, Irena, Malriel, Nika, wszystkich, którzy byli jakoś z nami spokrewnieni, nie oszczędzili nawet najmłodszych. Mnie też szukali, jednak Strażnikom udało się ich pochwycić, zanim wpadli na trop - powiedziałam cicho.

Sometha

-Przykro mi... - odpowiedziała.

Lis

Westchnęłam, przecierając twarz. Milczałyśmy przez chwilę, a potem wyprostowałam się, uśmiechając.
- Jak ci się podróżowało z Etanielem? - spytałam.

Sometha

-Nie było źle. - odpowiedziała.
Cóż, akurat lubiła towarzystwo Etaniela.

Lis

Uśmiechnęłam się szeroko, a potem przekręciłam głowę, przyglądając się Somethcie ze zmarszczonymi brwiami. Czy mi się zdaje czy ona przytyła...? Nie, to raczej niemożliwe, chociaż.
- Som - zaczęłam powoli, patrząc na nią pytająco.

Sometha

Widząc wzrok Rossen nie wiedziała, gdzie podziać oczy.
-Ekhm... No... Jestem w ciąży. - powiedziała w końcu.
Nie była tym faktem zbyt zachwycona.

Lis

- Som! - zawołałam zdumiona. Dla elfów dzieci były bardzo cenne i ważne, dlatego każda ciąża wzbudzała w nas zachwyt. Widziałam, jednak, że moja przyjaciółka nie jest tym zachwycona. - Nie za bardzo ci się to podoba, co? - spytałam, patrząc na nią uważnie.