Opowiadanie nr 10 od Somethy

Sometha

-Będziesz musiała się przyzwyczaić. - westchnęła.
Sama by długo tak nie wytrzymała. Wiecznie trzymanie się dworskiej etykiety, to nie dla niej.

Lis

Skrzywiłam się.
- Prędzej zginę niż dam się im zmienić w jakąś jędzę, która sztywno trzyma się etykiety, zasad i regułek - prychnęłam.

Sometha

-W końcu zasady są po to, żeby je łamać. - uśmiechnęła się Sometha.

Lis

- Powiedz to tym sztywniakom - zachichotałam złośliwie.

Sometha

-Nie omieszkam. - zaśmiała się.

Lis

- Będziesz miała dużo okazji - parsknęłam.

Sometha

-Nie wątpię. - odpowiedziała.

Lis

Uśmiechnęłam się zmęczona, patrząc na okno.
- Niestety, będę musiała was już opuścić, jestem umówiona z lordem Everem, a nie zamierzam znowu wysłuchiwać jego morałów - skrzywiłam się. - Etanielu, pokażesz Som, gdzie jest jej komnata? - spytałam elfa.

Sometha

-Oczywiście. - odpowiedział elf -Chodź. - rzucił do Som.
Zmiennokształtna rzuciła Ross krótkie "powodzenia" i ruszyła za Etanielem. Jej komnata okazała się dosyć przytulna i nie przesadnie duża.

Lis

Ruszyłam szybkim krokiem do sali audiencji. Ech, czekają mnie ciężkie godziny.
_____________
Etaniel z uśmiechem poprowadził Somethę do jej komnaty.
- Odpocznij jeśli chcesz, a potem możesz robić, co ci się żywnie podoba. Ross prosiła mnie, bym w razie czego służył ci pomocą, więc, jeśli będziesz czegoś potrzebować wołaj - powiedział, szczerząc zęby.

Sometha

-Nie oczekuj, że będę cię wołała zbyt często. - uśmiechnęła się.

Lis

- A może jednak? - droczył się z nią elf.

Sometha

-Hmm... Może... - udała zamyśloną.

Lis

- Czyżbyś mnie nie lubiła, eries*? - spytał z udawaną rozpaczą.
________________
*Piękna

Sometha

-Czyżbyś próbował mi schlebiać? - odpowiedziała pytaniem na pytanie.

Lis

- Ja tylko mówię szczerą prawdę, eries - odparł, robiąc minę zbitego szczeniaczka.

Sometha

Sometha wywróciła oczyma.

Lis

- Czyżbyś zarzucała mi kłamstwo, eries? - spytał ze "smutkiem" w głosie.

Sometha

-Hmm, musiałabym się nad tym zastanowić.

Lis

- Jesteś podła, eries.

Sometha

-Może czasem. - uśmiechnęła się.

Lis

Westchnął teatralnie, przewracając oczyma.
- Więc, czy zechcesz się przejść ze mną po mieście? - spytał.

Sometha

-Z chęcią. - odpowiedziała uśmiechając się lekko.

Lis

Elf wyszczerzył zęby.
- Er vin yo sev, eries?* - spytał.
_____________
Czyżbym miał u ciebie jakieś szanse, piękna?

Sometha

Zastanowiła się.
-Może tak, może nie. - droczyła się.

Lis

- Eries, nie żartuj sobie z mych uczuć - powiedział, robiąc minkę a'la zbity szczeniaczek.

Sometha

-Ale ja wcale nie żartuję. - zaśmiała się.

Lis

- Czyli mi nie odpowiesz? - spytał.

Sometha

-Powiem tak, lubię cię, ale nie wiem czy coś by z tego wyszło. - odpowiedziała.

Lis

Westchnął.
- No cóż, poczekamy, zobaczymy - zaśmiał się, a potem, gdy się tego nie spodziewała, pociągnął ją w stronę miasta, nieustannie rozprawiając o najróżniejszych sprawach.