Opowiadanie nr 10 od Somethy

Sometha

Lekko zaskoczona poszła za Etanielem. Uważnie słuchała go tylko na początku, potem docierały do niej już tylko urywki zdań.

Lis

Elf wiedział, że Som jest zamyślona, dlatego postanowił dać jej trochę czasu na przemyślenia spraw, którymi się zajmowali.

Sometha

Kobieta milczała dosyć długo. W tym czasie zdążyli dojść narynek.

Lis

Rynek Vend zapadał w pamięci na długi czas każdemu, kto go widział i zawsze robił identyczne wrażenie. Nieważne czy odwiedza się to miejsce pierwszy czy setny raz, przez długi czas nie można wyjść z ogromnego wrażenia.

Sometha

-Żałuję, że nie mieszkam na stałe w takim miejscu jak to. - powiedziała Sometha.
Oczywiście miała na myśli miasto.

Lis

Uśmiechnął się do niej, odpowiadając:
- Kto wie, czy może przypadkiem nie zamieszkasz tu kiedyś na stałe? Ross, powiedziała, że zatrzymujesz się tutaj na dłuższy czas - dodał zamyślony.
Ciekawiło go, co zatrzymuje tu zmiennokształtną, jednak nie chciał się jej narzucać.

Sometha

-Na dłużej, ale wątpię, żeby na stałe. - mruknęła.

Lis

- Wszystko może się jeszcze zmienić, eries - zaśmiał się, prowadząc ją w stronę najpiękniejszej części miasta.

Sometha

//czy mi się wydaje, czy Etaniel próbuje wprowadzić nastrój? Razz

//

Kobieta chłonęła widoki. Teraz na prawdę żałowała, że jej życie nie potoczyło się inaczej.

Lis

[No bo widzisz, z Ety jest taki romantyczny wojownik, który łatwo się poddaje Mr. Green

]
Spacerowali pośród przepięknych alejek, jednak szczególną uwagę jego towarzyszki przykuła niesamowita fontanna, której bohaterowie, elf i wilczyca stawiali opór hordzie potworów.

Sometha

//szkoda, że nie widziałaś mojej reakcji, jak przeczytałam o tej fontannie XD//

Istotnie, fontanna przykuła uwagę Somethy. Przez chwilę walczyła z bardzo natrętną myślą, którą zepchnęła na bok. Nieee, ta scena wcaale nie skojarzyła jej się z konkretnymi osobami.

Lis

[Właśnie to sobie wyobraziłam i... *Estme dusi się ze śmiechu* jak to pisałam miałam na myśli legendę, którą napisałam do Exend w grudniu Very Happy

]
- To Riven i Isilien, walczący z hordami potworów podczas Pierwszej Wielkiej Wojny - powiedział cicho Etaniel.

Sometha

Kobieta kiwnęła głową.
-Pewnie wiąże się z tym jakaś opowieść... - powiedziała.

Lis

Skinął głową pogrążając się w myślach.

Sometha

Zmiennokształtna również się zamyślała. Wybiegała myślami daleko w przyszłość, która nie malowała się w jasnych barwach.

Lis

- To dosyć długa historia, a opowiada o miłości i odwadze dwójki, z pozoru tak różnych, osób. Riven był elfickim szlachcicem, a Isilien urodziła się jako córka biednej rodziny zmiennokształtnych, co sprawiało, że byli oni z dwóch różnych światów. Pewnego dnia przez zupełny przypadek, a może to była wola bogów?, elfi wojownik ujrzał dziewczynę zmagającą się z grupą orków i rzucił się jej na ratunek. Gdybym miał opowiadać całą historię zajęłoby nam to kilka dni, jednak powiem, że tę dwójkę połączyła niebywale silna miłość, która, pomimo tego, że byli z dwóch różnych światów, dawała im niezwykłą odwagę. We dwoje postanowili sprzeciwić się Wojnie, która pogrążała Exend w ciemnościach i udało im się to, chociaż przypłacili swą odwagę życiem. Jeżeli chciałabyś dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat niż wiedzą zwyczajni elfowie, musiałabyś się zapytać Ross - dodał.
Widział, że Som jest tym zaintrygowana.

Sometha

-Bardzo możliwe, że ją o to zapytam. - uśmiechnęła się lekko.

Lis

- Nie zdziw się, jeśli uraczy cię tygodniową opowieścią o losach tej dwójki, pamiętam, jak nieustannie o nich wypytywała, gdy była młodsza. Zresztą nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że ta historia dotyczy również jej rodziny - zaśmiał się.
Zmiennokształtna spojrzała na niego zdumiona.

Sometha

-Naprawdę? - zapytała zdumiona.

Lis

Skinął głową.
- Jej ojciec wywodzi się w prostej linii od Riviena i Isilien. Ty w pewnym sensie też jesteś teraz związana z tą dwójką - powiedział, a zdumienie Somethy jeszcze bardziej wzrosło.

Sometha

Sometha zaniemówiła. Po prostu ją zatkało. Oj, teraz to już na pewno nie odpuści Rossen.

Lis

Zachichotał, wskazując na miecz dziewczyny.

Sometha

-Ach, no tak. - mruknęła.
To teraz wszystko jasne.

Lis

- Przyznam, że byłem zaskoczony, gdy go ujrzałem. Ross niechętnie pokazywała komukolwiek rodzinne pamiątki, a sam fakt, że podarowała ci miecz Rivena znaczy, że darzy cię olbrzymią przyjaźnią - powiedział.

Sometha

-Dużo że sobą przeszłyśmy. - wyruszyła ramionami.

Lis

Skinął głową i zamyślił się.

Sometha

Sometha poczuła lekki ból w dole brzucha. "Jeszcze tego brakowało" pomyślała.
-Możemy wracać? - zapytała cicho.

Lis

- Jasne - odpowiedział.
Drogę do zamku pokonali bardzo szybko.

Sometha

Somethcie ulżyło, kiedy Etaniel nie zadał żadnego pytania. Już w zamku skierowała się do swojej komnaty. Prawdę mówiąc była trochę zmęczona.

Lis

Etaniel z pożegnał się z Somethą i wyruszył w swoją stronę. Czekała go cała masa zajęć.
_______________
Westchnęłam zirytowana, patrząc na elfickiego lorda, który się ze mną spierał.
- Powtarzam ostatni raz: nie! - zawołałam głośno, a potem, nie czekając na odpowiedź wyszłam z komnaty, trzaskając drzwiami.