Opowiadanie nr 14 od Nerezzy

Nerezza

- Pamiętam to, jakby zdarzyło się to wczoraj. - pokiwała ze śmiechem głową. - Przez tego dzika nadal mam siniaka, mimo, że minęło już sporo czasu. - skrzywiła się.

Lis

Zaśmiałam się. Milczałyśmy przez chwilę.

Nerezza

Nerezza mmilczała, pogrążona w swoich myślach. Po kilku chwilach odezwała się.
- Jak już wcześniej mówiłam, planuję wyruszyć. Masz jakieś zadanie dla mnie?

Lis

Skinęłam głową, uśmiechając się ciepło.
- Jak już wcześniej mówiłam obecnie nie mogę opuszczać granic królestwa, a potrzebuję nawiązać kontakt z Cieniami. Dobrze by było, gdybyś zrobiła to w moim imieniu, nie mogę wysłać posłańców, bo to jedna z tych rzeczy, o których wie tylko garstka najbliższych mi osób i wolę by tak pozostało. Niestety, wszyscy wtajemniczeni są już na innych misjach - westchnęłam.

Nerezza

Zmarszczyła w skupieniu brwi.
- Kto to są Cienie? - spytała Nerezza. Widząc zdziwione spojrzenie Rossen, dodała - No co, nie interesują mnie te wszystkie "stowarzyszenia".

Lis

Zachichotałam. Cóż, Nerezza była widocznie naprawdę nieświadoma wielu rzeczy.
- Cienie, Rodzina, Bractwo Szeptu? - spytałam, powstrzymując uśmiech.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zacytuję o Bractwie:
"Cienie, jak nas nazywali, nie byli zbyt lubianą częścią ludności. Byliśmy banitami z wyboru, mieszkaliśmy w wioskach, jednak pod nosem ludności działaliśmy przeciwko uzurpatorowi. Należały do nas prawie wszystkie rasy, które zamieszkiwały Exend, mieliśmy swych ludzi nawet pośród czarodziei, jednak nie cieszyliśmy się dobrą opinią. Niewiele istot znało naszą misję. Wielu uznawało nas za wyjętych spod prawa zabójców, którzy nie mieli prawa do życia. Chociaż pomagaliśmy biednym, ci nami gardzili i przy każdej nadarzającej się okazji próbowali sprzedać nas pieskom króla. My jednak byliśmy Rodziną, broniliśmy exendeńczyków, nawet jeśli ci nami gardzili. Opiekowaliśmy się sobą nawzajem. Chociaż niewiele z elfów zdecydowało się na przynależność do Bractwa, ja dołączyłam tuż po tym, jak pierwszy raz zostałam wysłana na misję poza granice Puszczy, cztery lata temu..."

Nerezza

Potrząsnęła głową.
- Chyba za długo siedziałam w tych górach. - mruknęła pod nosem. Machnęła ręką. - Nieważne. Co mam im powiedzieć?

Lis

- Powiedz, że zostałaś przysłana przeze mnie żądasz rozmowy z ich przywódcą. Przekaż mu, że "gryfy wyruszyły na łowy i wkrótce nadejdzie czas powrotu do rodzimego gniazda, rysie zaś muszą zdecydować, po której stoją stronie". Zrozumie, o co mi chodziło - odparłam.

Nerezza

- Dobra, chyba zapamiętam. Powiedz tylko, gdzie mam ich szukać, a niedługo wyruszę. - powiedziała i wzruszyła ramionami.

Lis

- Nieustannie się przenoszą, rok temu ich kwatera była w Yate, ostatnio jednak zmienili miejsce na okolice portu Sean. Szukaj cierni i gryfa na budynkach/jaskiniach/dziuplach albo takiego znaku na nadgarstkach ludzi - odpowiedziałam, odsłaniając rękaw i ukazując głowę gryfa otoczoną wieńcem cierni.

Nerezza

Przydarzyła się uważnie znakowi.
- To chyba nie będzie takie trudne. - stwierdziła po namyśle.

Lis

- Znaki najczęściej są ukryte, rzadko kiedy widać je na pierwszy rzut oka, często strzegą ich różne zaklęcia, które pozwalają je dostrzec o danej porze dnia, danego dnia miesiąca czy o jednej godzinie w ciągu dnia. Jeśli chodzi o tatuaże najczęściej maskowane są za pomocą zaklęć, które uniemożliwiają nie-Cieniem ich dostrzeżenie - dodałam.

Nerezza

Westchnęła, przewracając oczami.
- Domyślałam się, że jest jakiś haczyk. No cóż, spróbować mogę, ale niczego nie obiecuję.

Lis

Zachichotałam.
- Większość Cieni została uznana już za poszukiwanych, więc musimy się jakoś ukrywać - parsknęłam.
Dopiero po chwili uświadomiłam sobie, że przyznałam się do należenia do Rodziny,

Nerezza

Uśmiechnęła się, patrząc z ukosa na Rossen.
- A miałam nigdy nie wtrącać się w politykę... - powiedziała i roześmiała się. - Postaram się skontaktować z tymi twoimi kumplami, mam tylko nadzieję, że mnie nie rozpoznają. - roześmiała się.

Lis

- No co ty nie powiesz? - parsknęłam. - Nawet gdyby cię rozpoznali nie zrobią ci krzywdy. Prędzej będą próbować cię zwerbować do Rodziny - zaśmiałam się.

Nerezza

- Nawet jeśli będą próbować, to im się nie uda. - powiedziała z pewnością siebie. - Skoro twierdzisz, że nic mi nie zrobią... - dodała i zamyśliła się.

Lis

- Większość zrozumie odmowę, ale jeśli trafisz na Ida lub Nis i cię polubią... cóż, ta dwójka jest niemożliwa i potrafi przekonać każdego - zaśmiałam się.

Nerezza

- To muszę uważać, by ich nie spotkać. - roześmiała się. Przez kilka chwil milczała - Długo będę ich szukać, skoro tak się ukryli.

Lis

- W porcie mieszka kobieta o imieniu Si, jeżeli zapytasz ją o Rodzinę i powiesz, że przysyła cię Ailien istnieje szansa, że sami się z tobą skontaktują - powiedziałam po chwili milczenia.

Nerezza

- Na pewno to zrobię. - powiedziała bez śladu ironii. Spojrzała na Rossen. - A tak właściwie, to czemu chcesz skontaktować się z Cieniami? Szykuje się wojna przeciwko pieskom i uzurpatorowi? - spytała bez zastanowienia.

Lis

Potarłam dłonią czoło.
- Prawdopodobnie. Minie jeszcze kilkanaście lat, nim zacznie się prawdziwa wojna, jednak już teraz musimy zacząć się przygotowywać. On nie zamierza pozwolić nam przeżyć, pragnie zniszczenia Puszczy, a ja nie mogę pozwolić by mój lud ucierpiał przez jego chore plany - szepnęłam.

Nerezza

- Kilkanaście lat? Wątpię, czy chciałoby się mu tyle czekać. - pokiwała głową.

Lis

- Jeszcze nie jest gotowy na atak, objął władzę dwa lata temu. Minie wiele lat nim będzie w stanie umocnić swoją pozycję do tego stopnia by przekonać ludność do ataku na Puszczę, poza tym nie zrobi tego dopóki istnieją pogłoski o tym, że mała przeżyła, bo ludzie mają nadzieję na jej powrót - westchnęłam.

Nerezza

- Skoro tak twierdzisz... - wzruszyła ramionami i zamyśliła się.

Lis

Po chwili milczenia pożegnałam się z Nerezzą, udając na spotkanie.

Nerezza

Przez chwilę stała bez ruchu, zastanawiając się, jak spędzić czas. Z braku innego pomysłu postanowiła pójść na polowanie. Po kilkunastu minutach była już w lesie. Stała, w skupieniu słuchając odgłosów lasu. Nagle usłyszała coś, co psuło harmonię. Zmarszczyła brwi i naciągnęła łuk, powoli podchodząc do tajemniczego dźwięku.

Lis

Lordowie nie przyjęli nowi najlepiej, jednak nie odważyli się mi przeciwstawić.

Nerezza

*postanowiłam dać Rez zwierzaka xD*
Schowała się za krzakami, uważnie nasłuchując. Delikatnie nachyliła się, by mieć dobry widok na niewielką polanę. Ku jej zaskoczeniu zobaczyła młodą, ale dużej wielkości czarną panterę. Wydawała się zagubiona. Nerezza weszła na polanę, przygotowana do ataku. Pantera zauważyła ją. Na początku była zdziwiona, jednak w następnej chwili zaczęła machać ogonem. "Co tu się dzieje?" zdążyła pomyśleć Nerezza, zanim zwierz skoczył i zaczął lizać ją po twarzy.

Lis

* A proszę Very Happy

*
- Tak, Lasairo? - spytałam, nie podnosząc wzroku znad ksiąg.