Opowiadanie nr 20 od Somethy

Sometha

Wzruszył ramionami.
-Skoro tak mówisz... -mruknął, wychodząc.

Nerezza

Wygodniej usiadła. Ponownie spojrzała na Yamisa i zaczęła gładzić go po policzku.

Sometha

Późnym wieczorem Bran zajrzał do nich po raz ostatni.

Nerezza

Spojrzała na niego dosyć zmęczonym wzrokiem. Nic nie powiedziała.

Sometha

Westchnął cicho.
-Naprawdę jesteś zmęczona - mruknął -Przecież nic mu nie będzie.

Nerezza

- Jeszcze chwilę posiedzę. - mruknęła.

Sometha

-Niech ci będzie - mruknął i wyszedł.

Nerezza

Po kilkunastu minutach położyła się obok Yamisa i delikatnie go przytuliła. Prawie od razu zasnęła.

Sometha

Rano dziewczyna mogła zauważyć, że jest zupełnie sama.

Nerezza

Lekko uniosła brwi. Rozejrzała się niezbyt przytomnym wzrokiem.

Sometha

Była sama w pokoju i najwyraźniej w domu. Bran i Yamis gdzieś zniknęli.

Nerezza

Cicho przeklnęła. Po chwili wyszła z domu.

Sometha

Bran dosyć szybko jechał przez Puszczę, w stronę jej granicy. Wyruszył jeszcze w nocy, przez comiał sporą przewagę nad dziewczyną. Co jakiś czas zerkał na śpiącego Yamisa, którego przywiązał do siodła, żeby nie spadł.

Nerezza

Przez kilkanaście minut pytała o nich mieszkańców wioski. Gdy dowiedziała się, że w nocy opuścili wioskę, usiadła i spuściła głowę.

Sometha

Zrobił krótki postój. Usiadł pod drzewem i przymknął oczy.

Nerezza

Po kilku minutach wzięła się w garść. Poszła do strażników.
- Macie w tej chwili skontaktować się z wszystkimi strażnikami w całej Puszczy i macie zablokować granicę. Nie wiem, jak to zrobicie i nie bardzo mnie to obchodzi. - powiedziała twardo. Później wyszła z wioski. Upewniwszy się, że jest sama, zmieniła się w wilkołaka i ruszyła tropem mężczyzn.

Sometha

Po kilku minutach wstał i pojechał dalej. Szło mu zdecydowanie zbyt łatwo i popędził konia.

Nerezza

Dogoniła ich po kilku godzinach. Z głośnym rykiem zastąpiła im drogę.

Sometha

Zmrużył oczy, widząc wilkołaka. Po chwili spadł z konia, kiedy zwierzę spanikowało. Zdążył przeciąć sznury, które utrzymywały Yamisa w siodle i pociągnął mężczyznę za sobą. Szybko wstał i wyciągnął miecz. Przystawił ostrze do gardła brata.
-Spróbujesz tu podejść, a go zabiję - powiedział.
Stworzył dość silny mentalny mur.

Nerezza

Warknęła i spojrzała na niego wściekłym spojrzeniem. Zaryła pazurami w ziemię, pokazując kły. Chwilę się wahała, ale w końcu nie podeszła.

Sometha

Spojrzał na nią z satysfakcją.
-Grzeczna psina - mruknął.
Podszedł do konia, który stał kawałek dalej. Nie spuszczał z niej oka.

Nerezza

Po chwili zmieniła się w człowieka. Była wyraźnie zmęczona i ciężko dyszała. Wyjęła sztylety.
- Stań do walki, a nie chowasz się za nieprzytomnym jak jakiś tchórz. - wydyszała.

Sometha

-Jak sobie życzysz - powiedział z kpiną w głosie.
Puścił Yamisa i wyszedł naprzeciw dziewczyny.

Nerezza

Uważnie go obserwowała. Przygryzła wargę i zaatakowała go.

Sometha

Sparował atak i chwycił ją za rękę Spróbował podciąć dziewczynie nogi.

Nerezza

Udało mu się to. Straciła równowagę i upadła na niego.

Sometha

Wykręcił jej ręce do tyłu, tak, żeby równocześnie puściła sztylety.

Nerezza

Cicho jęknęła i puściła broń. Niezbyt mocno się szarpnęła.

Sometha

-Żałosne - mruknął.
Pociągnął ją za sobą w kierunku konia. Z torby przy siodle wyciągnął srebrne kajdany i skuł dziewczynę.

Nerezza

Krzyknęła i skuliła się.
- Tylko nie srebro. - wydyszała.