Opowiadanie nr 10 od Somethy

Sometha

//bingo xd//

-Tak. - odpowiedziała krótko.

Lis

- Wiesz kto jest ojcem? - spytałam ostrożnie.

Sometha

Sometha przez chwilę milczała.
-Yamis. - odpowiedziała w końcu.

Lis

- Wie o tym?

Sometha

Pokręciła głową.
-Nie, nie wie.

Lis

- Zamierzasz mu powiedzieć? - spytałam delikatnie.

Sometha

-Jeśli znowu na siebie wpadniemy... - westchnęła.

Lis

Uśmiechnęłam się do niej pocieszająco, zmieniając temat.

Sometha

Podczas dalszej części rozmowy Sometha była nieobecna. Chociaż zadawała i odpowiadała na pytania, to myślami wydawała się być gdzie indziej.

Lis

Kiedy skończyłyśmy rozmawiać udałam się do biblioteki.

Sometha

Sometha po skończonej rozmowie udała się na rynek. Chciała trochę pochodzić po mieście.

//robimy przeskok w czasie?//

Lis

[Robimy, robimy Very Happy

]
Zagłębiona w lekturze nie zwracałam uwagi na otaczający mnie świat.

Sometha

5 miesięcy później...

Po pewnym czasie życie na zamku stało się dla Somethy monotonne. Ciąża przebiegała bez komplikacji. W końcu nadszedł dzień porodu. Do komnaty Rossen przybiegł podenerwowany Etaniel.

Lis

- Etaniel! - przywitałam miło elfa. - Co się stało? - spytałam, patrząc na niego uważnie.

Sometha

-Sometha rodzi. - odpowiedział.

Lis

Rozszerzyłam oczy, a potem powiedziałam:
- Prowadź!
Pobiegłam za Etanielem w kierunku komnat Somethy. Położna już tam była.

Sometha

Sometha obdarowała wchodzących Rossen i Etaniela krzywym uśmiechem. Poród do najprzyjemniejszych rzeczy nie należał. Zmiennokształtna wykonywała polecenia położnej. Po kilku godzinach usłyszała płacz dziecka i głos położnej.
-To dziewczynka.

Lis

- Gratulacje! - zawołałam, obdarzając Som radosnym uśmiechem.

Sometha

Kobieta uśmiechnęła się lekko. Trzymała w ramionach córeczkę.
-Jest taka malutka...

Lis

- Jest śliczna, jak ty - powiedział Etaniel, patrząc na nią z szerokim uśmiechem.

Sometha

-Mogę pobyć z nią trochę sama?

Lis

Wyszliśmy z pomieszczenia, dając się nacieszyć Somethcie córeczką.

Sometha

Sometha odetchnęła. Dziecko zakwiliło. Zmiennokształtna nakarmiła je. Kobieta widziała w swoim życiu wiele dzieci, ale to było wyjątkowe, bo to było jej dziecko. Był jeszcze jeden powód. Oczy dziewczynki były różnobarwne, prawe było zielone, a lewe niebieskie.

Lis

Etaniel, mimo iż nie było to jego dziecko, był tym strasznie podekscytowany. Wiedziałam, że kocha Somethę i już pokochał jej córeczkę, jak własną.

Sometha

Dziewczynka zasnęła. Była taka śliczna. Sometha zaczęła się zastanawiać, ile jeszcze Rossen i Etaniel wytrzymają na korytarzu.

Lis

Pół godziny później Etaniel nie wytrzymał i wszedł do pomieszczenia, zostawiając mnie rozbawioną na zewnątrz.

Sometha

Kobieta uśmiechnęła się lekko do wchodzącego elfa.
-Śpi. - zakomunikowała.

Lis

- Jest taka malutka - powiedział, patrząc na nią z uśmiechem.

Sometha

Sometha zamilkła. Myślami znów była daleko.

Lis

Siedział cicho, przyglądając się kobiecie, którą kochał i jej córce. Wiedział, że nie jest ojcem małej, jednak, jeżeli Sometha na to pozwoli, zamierzał się dla niej nim stać.