Opowiadanie nr 26 od Somethy

Sometha

Westchnął.
-Chcesz coś na uspokojenie? - zapytał.

Nerezza

- Tak -odpowiedziała.

Sometha

Pocałował ją w czoło i wyszedł z pokoju. Wrócił z przezroczystym płynem w szklance.

Nerezza

Usiadła, nadal otulając się kocem. Spojrzała na mężczyznę i wzięła szklankę.

Sometha

Usiadł obok i objął ją.
-Możesz bez obaw wypić, niczego ci tam dodatkowo nie dosypałem - mruknął.

Nerezza

Oparła się o niego. Po dłuższej chwili wypiła zawartość szklanki.

Sometha

Krótko ją pocałował. Nic więcej nie zrobił. Przymknął oczy.

Nerezza

Odłożyła szklankę. Z powrotem się położyła.

Sometha

-Już w porządku? - zapytał po kilkunastu minutach.

Nerezza

- Można tak powiedzieć - mruknęła po chwili

Sometha

-Może lepiej wrócimy do tej rozmowy później - powiedział.

Nerezza

Lekko kiwnęła głową. Po dłuższej chwili zasnęła.

Sometha

Przeczesał palcami jej włosy. Położył się i przytulił ją. Po kilku minutach również zasnął.

Nerezza

Obudziła się następnego dnia. Odruchowo się rozejrzała.

Sometha

Leżał obok niej i głaskał ją po głowie. Farba prawie całkiem zeszła mu z włosów.
-Spokojnie - mruknął.

Nerezza

Lekko poruszyła głową.
- Nie potrafię się uspokoić. - mruknęła.

Sometha

Mocno ją do siebie przytulił.
-Zamknij oczy i chociaż spróbuj - mruknął.

Nerezza

- Myślisz, że nie próbowałam? - mruknęła.

Sometha

Obrócił się na plecy i położył ją na sobie. Pocałował ją w czoło, po czym położył na nim dłoń. Połączył się z nią i zaczął przypominać jej wszystkie szczęśliwe wspomnienia, do jakich dała mu dostęp.

Nerezza

Uśmiechnęła się i przymknęła oczy. Wtuliła się w niego.

Sometha

Po półgodzinie przestał. Zamknął oczy.
-Chcesz zobaczyć jakieś moje wspomnienie? - zapytał.

Nerezza

Trochę się rozluźniła. Lekko kiwnęła głową.

Sometha

"Był na jakiejś leśnej drodze razem z Somethą, trzymającą w rękach zwój liny.
-Masz wleźć na tą gałąź i przywiązać do niej jeden koniec sznura, a potem przeleźć na tamtą gałąź i przywiązać drugi koniec - zakomenderowała dziewczyna, patrząc na niego.
-To się nie uda - wtrącił Zan, który siedział pod jednym z drzew.
Yamis wywrócił oczami.
-Ma rację, przecież któraś z tych gałęzi się pode mną załamie - burknął.
Blondynka klepnęła go w plecy i zawiesiła mu zwój na szyi.
-Lepiej już właź, bo do wieczora nie skończymy - powiedziała.
Chłopak zdjął linę z szyi i podszedł do drzewa. Wspiął się na nie. O ile z zawiązaniem jednego końca liny nie miał problemu, o tyle musiał się nieźle nagimnastykować, żeby przejść na drugą gałąź. Może i żadna z nich się pod nim nie załamała, ale w pięknym stylu spadł, przy okazji zaplątując się w sznur. Zawisł za rękę i nogę.
-Wiedziałem, że tak będzie - mruknął, krzywiąc się.
Odpowiedział mu tylko śmiech rodzeństwa."

Nerezza

Lekko się uśmiechnęła. Pokręciła głową

Sometha

Również się uśmiechnął.
-Chcesz coś jeszcze? - zapytał -Tylko tym razem ty powiedz co - dodał.

Nerezza

- Chcę zobaczyć, jak robisz coś bardzo głupiego. - powiedziała po chwili.

Sometha

"Yamis miał około 12 lat. Siedział z bliźniakami za jednym z domów w Yate i głowił się, kto jest kto. Nie dość, że rodzeństwo ubrało się tak samo, to jeszcze milczało jak zaklęte, przez co byli praktycznie nie do rozróżnienia. Do tego chyba zamieniali się miejscami, gdy nie patrzył. Po ich głupich minach można było wywnioskować, że na pewno to robili. W pewnym momencie Yamis zauważył wiadro pełne wiśni.
-Zakład, że zjem najwięcej? - zaproponował.
-Dobra - od razu zgodził się Zan i pobiegł po wiadro.
Po chwili zaczęli wyjadać z niego owoce. Sometha wzięła jeden i nadgryzła kawałek. Momentalnie się skrzywiła.
-Są sfermentowane, a wy to jecie. Porzygacie się albo... - nie zdołała dokończyć.
-Cicho! - powiedzieli chórem chłopcy i wrócili do jedzenia.
-Idioci - mruknęła pod nosem i odsunęła się na bezpieczną odległość."

Nerezza

Cicho się roześmiała. Wtuliła się w niego.

Sometha

-Pochorowaliśmy się na następne dwa dni - mruknął i skrzywił się.

Nerezza

- Można było się tego domyślić. - powiedziała.