Opowiadanie nr 7 od Somethy

Sometha

-Po prostu ostatnio wszystko za co się zabiorę, kończy się źle. - odpowiedziała dość niechętnie.
Nie przepadała za mówieniem komuś o swoich problemach, dlatego zwykle je uogólniała.

Lis

- Som - zaczęłam łagodnie. - Każdy ma takie momenty w życiu i to całkowicie normalne. Przestań się zamęczać złymi myślami i wspominaj pozytywy. Wierz, że coś ci się uda, a tak się stanie. To w końcu twoje słowa, nie? - dodałam.
Pamiętam, jakby to było dziś, gdy Sometha wypowiedziała te słowa przed sześcioma laty. Byłam wtedy załamaną dwunastolatką, której nic nie wychodziło, a ona skutecznie pomogła mi się pozbierać. Czekałam na dzień, w którym będę mogła jej to wypomnieć.

Sometha

-Wiedziałam, że mi to kiedyś wypomnisz. - uśmiechnęła się.

Lis

- No! W takim razie posłuchaj własnych słów i głowa do góry - odparłam, wstając powoli.
Musiałam w końcu zwlec się z tego przeklętego łózka!

Sometha

Sometha opuściła namiot bez słowa. "Przynajmniej nie drążyła tematu" pomyślała. Postanowiła najpierw pójść sprawdzić, czy Gauczowi nic nie brakuje.

Lis

Nie miałam zamiaru odpuszczać Som. Byłam naprawdę upierdliwą osobą, co sprawiło, że niemal natychmiast skierowałam się w kierunku miejsca, gdzie paśli się Gaucz i Evil. Brakowało mi trochę mojego rumaka, z którym rzadko kiedy się rozstawałam.

Sometha

Somethę powitało radosne rżenie. Kiedy tylko się zbliżyła, Gauczo trącił ją łbem. Kobieta zaśmiała się i pogłaskała. Wcale nie zdziwiło ją to, że Rossen również tu przyszła.

Lis

Podeszłam do Evila, głaskając go w ciszy. Czekałam, aż Sometha sama zacznie mówić.

Sometha

-Nie odpuścisz, co? - westchnęła głaszcząc Gaucza.

Lis

Posłałam jej wymowny uśmiech, drapiąc Evila za uchem. Co dziwne, mój rumak uwielbiał takie rzeczy.
- Nie - odparłam krótko.

Sometha

-Jesteś strasznie upierdliwa. - stwierdziła.

Lis

- Wiem, tyle razy już mi to mówiono, że nawet nie zliczę - odpowiedziałam.

Sometha

-Co chcesz wiedzieć? - zapytała.
Oczywiście nie ma stu procentowej pewności, że powie wszystko.

Lis

- Chcę wiedzieć, co cię naprawdę gnębi, Som - westchnęłam. - Nie lubię patrzeć, jak moi przyjaciele się z czymś męczą.

Sometha

I co miała zrobić?
-To... Trochę skomplikowane. - westchnęła.

Lis

- Spróbuj to wyjaśnić tak, jak potrafisz, a ja postaram się zrozumieć.

Sometha

-Zaczęło się niewinnie, ot, zwykłe zlecenie. - urwała widząc minę Ross -Tak, wiem, miałam z tym skończyć, ale powiedz szczerze, wyobrażasz sobie mnie w jakimkolwiek innym zawodzie? Ale do rzeczy. Miałam wytworzyć dość silną truciznę. Nie miało być tego specjalnie dużo. Zleceniodawcy nie znałam osobiście, nawet nie znałam jego imienia. Nie byłam jakoś specjalnie podejrzliwa, wcześniej miałam do czynienia z takimi przypadkami. Kontaktowałam się z nim za pomocą pośrednika. Truciznę dostarczyłam, wynagrodzenie dostałam. Niby wszystko normalnie. Jakiś czas później dotarły do mnie wieści, że ktoś próbował otruć uzurpatora. Zgadnij na kogo padły wszystkie podejrzenia... - powiedziała wzdychając ciężko.

Lis

Skrzywiłam się. No tak, to wszystko komplikuje. Będę musiała jej jakoś pomóc.
- Niech zgadnę, szukają cię teraz? - spytałam.

Sometha

Kobieta przytaknęła. Ostatnio jej życie składało się z ciągłej ucieczki i ukrywania się w dość nieciekawych miejscach.

Lis

Zlustrowałam Som od góry do dołu, jej wygląd był dość charakterystyczny.
- Po pierwsze musisz zmienić wygląd. Charakterystyczne są twoje oczy, włosy i wzrost, trzeba je zmienić, jesteś zmiennokształtną, więc z tym nie będzie problemu. Po drugie, twoja broń również czyni cię rozpoznawalną. Wiem, wiem, że to nic przyjemnego, ale twój miecz jest zbyt bardzo rzucający się w oczy. Gauczo jest znany, ale to akurat nie będzie problem... - dodałam.

Sometha

-Masz rację, wygląd to nie problem. - stwierdziła.
Gauczo słysząc swoje imię zastrzygł uszami i odwrócił łeb w kierunku Ross.

Lis

Uśmiechnęłam się do Gaucza, mówiąc:
- Ciebie, mój drogi, również trzeba będzie trochę przemienić, ale nie martw się, nic ci nie będzie. Trzeba ci znaleźć nową broń - zwróciłam się już do Som.

Sometha

-Mhm, chociaż nie za bardzo uśmiecha mi się rozstawać z tą. - mruknęła.

Lis

- Wiem, tym zajmiemy się w mieście. Teraz Gauczo, a potem zmieniamy twój wygląd - zadecydowałam, podchodząc do konia Som.

Sometha

Koń parsknął. Chyba przeczuwał, że coś się święci i nie był z tego powodu zbyt zadowolony.

Lis

Dotknęłam delikatnie szyi konia i szepnęłam cicho zaklęcie. Po chwili stał przede mną Gauczo, jednak jego sierść i maść były zupełnie inne.

Sometha

Koń odwrócił łeb próbując ogarnąć wzrokiem swój grzbiet. Parsknął. Wcale nie był zachwycony. Jego sierść była ciut dłuższa, przez co bardziej skołtuniona. Ogólnie, był nie rzucającym się w oczy gniadym ogierem. Gauczo spojrzał na Rossen urażonym wzrokiem. Sometha zaśmiała się.
-Ech, teraz moja kolej. - powiedziała.
Jej włosy pociemniały przybierając kolor ciemnego brązu. Oczy zmieniły kolor z niebieskiego na mocną zieleń. Była również trochę wyższa.
-I jak?

Lis

- Rysy twarzy, moja droga, na chwilę obecną są strasznie łagodne, można by sprawić, że będą trochę ostrzejsze, poza tym cudnie - dodałam, ignorując oburzonego Gaucza.

Sometha

-Fakt. - mruknęła.
Jej rysy wyostrzyły się jak na zawołanie.

Lis

Uśmiechnęłam się z zadowoleniem, patrząc na przyjaciółkę. Gdybym nie wiedziała, że to ona nie poznałabym jej.
- Świetnie! - zawołałam. - Juto wieczorem powinniśmy dotrzeć do miasta, więc sprawę miecza odłożymy na pojutrze.