Opowiadanie nr 7 od Somethy

Sometha

Sometha wiedziała, że antidotum za chwilę zupełnie zniweluje działanie trucizny. Elfów będzie przez jakiś czas osłabiona, ale najważniejsze, że przeżyje.

Lis

Jęknęłam, odłączając się od świata, by uciec od bólu. Nie mam pojęcia, jak długo dryfowałam w nieświadomości.

Sometha

Zdecydowanie za dużo wrażeń jak na jeden dzień. Sometha zdecydowała, że teraz porządnie się wyśpi, a potem opuści obóz. Oczywiście wemie ze sobą Yamisa, czy będzie mu się to podobało, czy nie.

Lis

Ocknęłam się cała obolała. Zamierzałam się zerwać na równe nogi, nie wiedząc, co się dzieje, gdy ktoś obok powiedział:

Sometha

-Powinnaś odpoczywać. - stwierdziła Sometha.
Przez ten czas, kiedy Rossen była nieprzytomna, zdążyła się porządnie wyspać, a teraz była prawie gotowa do drogi.

Lis

- Od.. odchodzisz? - spytałam słabo, patrząc na Som.

Sometha

-Tak. Ostatnio problemy spotykają mnie na każdym kroku, a nie chciałabym, żeby doszło do jakiejś tragedii. - wyjaśniła.

Lis

- To w żadnym przypadku nie jest twoja wina - powiedziałam ostro. - Byłam nierozważna i tyle, poza tym... gdyby nie ty, zginęłabym - dodałam. - Zostań, proszę. Jutro wyruszamy do miasta, możesz tam uzupełnić zapasy i dopiero wyruszyć w drogę?

Sometha

-No nie wiem. - kobieta nie wyglądała na do końca przekonaną.

Lis

- Som, proszę, nie skazuj mnie na towarzystwo samych chłopaków, to traumatyczne - zażartowałam. - Poza tym Yamis potrzebuje jeszcze opieki medycznej, najgorsze minęło, ale wolałabym mieć go na oku - dodałam.

Sometha

Kobieta uśmiechnęła się słabo.
-No... dobra. - zgodziła się w końcu.

Lis

Uśmiechnęłam się do niej radośnie, odpowiadając:
- Wspaniale! Działo się coś ciekawego, gdy byłam nieprzytomna? - spytałam.

Sometha

-Nic szczególnego. - odpowiedziała.

Lis

- Och, żadnych bójek, kłótni, wyzwisk? - spytałam, udając zawiedzioną. - Żadnych rozwalonych namiotów, zdemolowanego obozowiska czy balangi urządzonej podczas niedyspozycji dowódczyni? Czyżby ktoś podmienił mi chłopców? To do nich niepodobne - zaśmiałam się.

Sometha

-Nieźle się wystraszyli, pewnie dlatego. - powiedziała Sometha.

Lis

- Nie mniej, żeby nie wykorzystać tak wspaniałej okazji? - spytałam, a potem zmarszczyłam brwi. - Nie mów, że wystraszyli się tym, co się mi stało - powiedziałam zdumiona. - Ostatnim razem, jak wylądowałam u uzdrowiciela przez trzy dni byli nietrzeźwi - dodałam.

Sometha

-Cóż, niekoniecznie tego się wystraszyli. - odpowiedziała z miną niewiniątka.

Lis

- Coś ty im zrobiła? - spytałam z udawanym niedowierzaniem.
Ech, ci moi chłopacy. Co prawda teraz zaczynało się między nami polepszać, ale przed nimi długa droga.

Sometha

-Eh, nieważne. - machnęła ręką -Ważne, że poskutkowało. - dodała.

Lis

- Powiedz - nalegałam, robiąc minę zbitego psiaka. To zawsze działało.
I tak, znając życie, się tego dowiem, ale wolałam usłyszeć to od Som.

Sometha

-Zapytaj któregoś, pewnie ci powie. - droczyła się.

Lis

- Oni?! Pfff, znając życie będą siedzieć cicho przez miesiąc. Sooooommm, prooooooszęęęęe! - jęknęłam żałośnie.

Sometha

-Noo doobrze, powiem. Zebrałam cały, przynajmniej tak mi się zdaje, alkohol i dość dobrze ukryłam. Trochę czasu minie zanim go znajdą - odpowiedziała.

Lis

Spojrzałam na nią ze zdumieniem, a potem roześmiałam się radośnie.
- Som! Jesteś niezwykła!

Sometha

-Od razu niezwykła.. - mruknęła.
Nie mogła się jednak powstrzymać od uśmiechnięcia się.

Lis

- No, bo widzisz. Żeby wywołać w nich strach, zabierając im cały alkohol... setki razy to robiłam, a oni nic - dodałam, patrząc na nią z uroczym uśmiechem.

Sometha

-Na początku może i nie przejęli się tym, że poznikały butelki, które mieli w namiotach, ale gdybyś widziała ich miny, kiedy w "tajemniczych" okolicznościach zaczęły znikać te, które postawili obok siebie. - powiedziała.
Wtedy z dworu dobiegły tryumfalne okrzyki.
-Uch, chyba ich nie doceniłam.

Lis

Parsknęłam jedynie, odpowiadając:
- Kiedyś powylewałam z butelek alkohol i podmieniłam na siki Evila. Do dziś pamiętam ich miny, gdy zaczęli pić.
Machnęłam ręką, a na dworze rozległy się nagłe krzyki oburzenia. Cóż, odesłałam butelki do karczmy Pod Skrzydłami Lusieny, stamtąd ich nie sprowadzą.

Sometha

-Pójdę zobaczyć co u Yamisa. - mruknęła.
Kiedy już miała wyjść, zatrzymało ją pytanie Ross:

Lis

- Co cię dręczy, Som? - spytałam, patrząc uważnie na przyjaciółkę. - I nie mów, proszę, że nic, bo i tak w to nie uwierzę. Widzę to w twoich oczach.